Cool blog o Pobieraniu gier 6973

Niepozbawiona wad strategia ekonomiczna, która obecnie i tak pozostaje najlepszą grą w naszym gatunku.

Po rozczarowaniu tę częścią SimCity oraz świeżo wydanym Cities XXL, fani ekonomicznych symulatorów budowy miast otrzymują obiecujące Cities: Skylines. Jednak nie jest pozbawione wad, jawi się jak najspokojniejsza i najstarsza współczesna produkcja w bliskim rodzaju.

Za Cities: Skylines stoi Colossal Order, niewielki fiński developer, który tworzy na naszym koncie ciepło przyjętą serię gier Cities in Motion. Tym całkowicie twórcy podają się na większą wodę. W ich najnowszym działaniu nie tylko zarządzamy miejskim transportem, ale również wybudujemy od podstaw całą metropolię.

Widać, że autorzy odrobili pracę swoją i przenalizowali stworzone przez Maxis oraz EA błędy będące u podstaw powszechnej krytyki piątej odsłony SimCity. Cities: Skylines jest grą wyłącznie jednoosobową, niewymagającą stałego powiązania z Internetem, a udostępniony teren pod rozbudowę tkanki miejskiej jest wielki. Bardzo wielki w zestawieniu z ograniczonymi nieruchomościami w SimCity, co oczywiście stanowi ważną zaletę gry.

Twórcy zdecydowali się na udostępnienie edytora plansz, a też na wielką integrację gry z modami. Dzięki temu teraz z dnia premiery dostajemy sporą liczbę rozszerzeń funkcjonalności Cities: Skylines. Etapem są toż po prostu nowe budynki, przeciwnym zupełnie druga paleta barw modyfikująca wygląd produkcji, ale znajdziemy również zmianę podnoszącą poziom trudności (o jej wykorzystać, ponieważ w modelu prezentuje jest absolutnie za dobra) i wprowadzającą funkcję automatycznego zapisu stanu gry. Z niewiadomych powodów, nie została ona zaimplementowana do gry przez jednych twórców.

Zaangażowanie społeczności pozwala optymistycznie spoglądać na dolę Cities: Skylines, nie jedynie ze powodu na jej aktywną działalność, a i metodę wydawcy - znanej z realizacji strategii firmy Paradox. Oczywiście możemy spodziewać się wielu dodatków urozmaicających konkurencję i poszerzających możliwości rozbudowy metropolii.

Skylines nie jest rewolucją, lecz uwspółcześnionym wcieleniem najlepszych symulatorów miast sprzed lat. Tradycyjnie po wybraniu mapy, otrzymujemy sporej wielkości parcelę pod zabudowę. Wraz z powiększaniem dóbr i realizowaniem wymogów misji, tu nazwanych kamieniami milowymi, dostaniemy możliwość zakupu nowych krajów oraz dostęp do jeszcze bardziej zaawansowanych budowli, takich jak dłuższy szpital oraz elektrownia solarna także sporo innych.

Zatem budujemy kolejne ważny, wodociągi, elektrownie i budów elektryczne, aby po chwili dodać pompy wodne. Ci, którzy dawali w dalsze odsłony SimCity, poczują się gdy w bloku, bo produkcja Colossal Order wyraźnie i co chwila nawiązuje do tej niegdyś uznanej serii.

W jednej rozgrywce znajdziemy również standardowe budynki użyteczności publicznej. Z lżejszych również trudniejszych posterunków policji, szpitali, przez grupę podstawową, średnią i uniwersytet. Są zarówno budynki specjalne, takie jak opera czy gmach wystawowy Expo. Generalnie wszystko to, do czego zdążyliśmy przywyknąć w całych produkcjach.

Skylines wyróżnia aczkolwiek nie tylko rozmiar miast, a również rozbudowywanie transportu. Znaczenie ruchu kołowego w mieszkaniu miast jest niebagatelne znaczenie. Źle poprowadzone ulice zapchają miasto i zatrzymają jego wzrost. Karetki utkną w Gry Bijatyki do pobrania korkach oraz nie dotrą do potrzebujących, czego wynikiem będzie spadek zadowolenia mieszkańców i wzrost śmiertelności.

Musimy planować kolejne dzielnice z prawdziwym wyprzedzeniem. Wylewanie asfaltu jest łatwe, zmiana przepustowości ulic również, tylko w dalszych ciągach skupia się toż z potrzebą wyburzania dużej liczby budynków, czego właściwie trzeba unikać. Niemniej, gdyby jesteśmy miłośnikiem dużych drogowych inwestycji, w Skylines możemy popuścić wodze fantazji wznosząc ogromne ronda i skrzyżowania.

Widać, że wydarzenie z Cities in Motion procentuje, bo tak wygodnego narzędzia w postępowaniu systemu transportu publicznego były nie mieliśmy. Czyli to przystanki autobusowe, czy metro - rozbudowa kolejnych nitek połączeń jest zwyczajna i łatwa w prowadzeniu.

Każdą z linii możemy dać innym kolorem, zmienić markę i zobaczyć, ilu pasażerów przewozi z konkretnego przystanku. Miejmy możliwość, iż w którymś z dodatków pojawią się także tramwaje oraz możliwość poprowadzenia kolejki górą, nad głowami mieszkańców.

Ciekawą funkcją jest stworzenie stref w mieście, niejako pełniących rolę dzielnic. Zaznaczając dany obszar potrafimy go dowolnie nazwać oraz poświęcić mu wybrane opcje. Na przykład skorzystać z listy polityk społecznych i zakazać wjazdu ciężarówek lub zmuszając wszystkiego z mieszkańców do użytkowania detektora tlenku węgla, co przełoży się na stok liczby pożarów.

Co bardzo - w strefach fabrycznych, możemy zdecydować, czy w określonym regionie uważają być kierowane działalności kopalniane, czy przeznaczyć teren, przykładowo, pod uprawę roli.

Wygląda zachęcająco, choć nie wszystko się udało. Informacje, jakie otrzymujemy o stanach ludzi są nader skromne, choć autorzy udostępnili dedykowaną aplikację na układ Twittera. U góry ekranu pojawiają się komunikaty - a zatem, że człowiekowi brakuje wody, albo czuje się mało bezpiecznie w bezpośredniej dzielnicy. Niestety, wiadomości pojawiają się bardzo często i ciągle się powtarzają, więc zamiast być źródłem informacji, irytują na końcu, że powstała modyfikacja usuwająca „ćwierkacza".

Pomarudzić można zarówno na podejmowanie się pojazdów służb miejskich, które produkując na dowodzie utykają w korkach i goszczą na światłach, i nasza lokalizacja - jednak jest nie najgorsza - też pozostawia dużo do życzenia. Niemniej, nie są to problemy na końcu duże, żeby mogły dostać przyjemność z gry.

Od strony wizualnej tytuł charakteryzuje się zadowalająco, wykorzystując moc silnika Unity. Niestety stanowi ostatnie praca przyjemna i urzekająca oprawą, choć wielkie miasta potrafią się podobać.

Im daleko przybliżamy kamerę do domostw naszych mieszkańców, tym daleko pojawia się szczegółów. Migoczące światła przejeżdżających wozów policyjnych zabierają się w oknach budynków, natrafimy więcej na przechadzających się po chodnikach ludzi.

Szkoda, iż nie zaimplementowano zmiennych warunków pogodowych oraz cyklu dobowego, bo gra zarobiła na atrakcyjności. Co prawda, pojawiły się już pierwsze mody wprowadzające dzień a noc, ale wyniki nie są jeszcze zadawalające.

Pozytywnie zaskakuje także interfejs. Jest wyrazisty i przyjemny w użyciu, bezproblemowo odnajdziemy najpotrzebniejsze funkcje. Że a nie zachwyca urodą, ale użytecznością jako dużo.

Cities: Skylines to bardzo solidny reprezentant gatunku, dostarczający dużo dobrej zabawy na dziesiątki wieczorów. Choć stawia większy wpływ na rozbudowę infrastruktury i transportu niż efektywne zarządzanie miastem, więc także naprawdę zadowoli rzesze wirtualnych burmistrzów.

Świetna opcja dla miłośników co-opa w dawnym stylu, czyli grupa graczy kontra hordy żądnych krwi wrogów.

Killing Floor 2 to dobra kontynuacja. Lekkie rozbudowanie pierwszej edycji zaowocowało jednak grą bardziej dopracowaną, jaka w skutku sprawia więcej frajdy.

Założenia pozostały niezmienione. Nadal przechodzimy do pracowania z prostą strzelanką stworzoną z wspominają o kooperacji. Maksymalnie szóstka graczy staje w szranki z strachami i mutantami. Obiekt stanowi jeden - zabić wszystko, co się rusza.

Trochę szkoda, iż ta typowa filozofia nie stała w żaden sposób rozwinięta. Przynajmniej na wybranych mapach twórcy mogli pokusić się o urozmaicenie zabawy dodatkowymi celami. Raz z pewnością się ich doczekamy, nawet w fanowskich modyfikacjach, ale przydałyby się już teraz.

Całość zmniejsza się a do ciągłej walki, natomiast na szczęście ten komponent jest wspaniały. Killing Floor 2 oferuje jeden z tak zrobionych systemów strzelania. Czerpanie z różnych typów broni sprawia ogrom przyjemności.

Poczucie mocy strzału, odrzut, animacje - wszystko wtedy jest rozległy nacisk na stan satysfakcji. Miejsce ma oraz to, jak na trafienia reagują wrogowie - zaś toż również zaprojektowano świetnie, bo potwory mogą dosłownie rozpadać się na etapy. Żadna strzelanka nie oferuje może tak niesamowitego i również rozbudowanego rozczłonkowywania wrogów.

Każda gra dopasowuje się z niewielu rund - minimum z czterech, maksymalnie z dziesięciu. W wszelkiej walczymy z coraz liczniejszą falą mutantów, pojawiają się też inne sposoby przeciwników. Potwory są odpowiednio zróżnicowane i łatwo zdajemy sobie sprawę, że taktykę trzeba dostosować do pierwsze i rodzaju oponentów. Po jakiejś rundzie wydajemy zarobione pieniądze, uzupełniamy amunicję, możemy uzyskać nową broń.

Jesteśmy tutaj stwory, które zatrzymują się bardziej agresywne, gdy otrzymują obrażenia. Istnieją też wybuchające monstra i kilkorgu silniejszych oponentów, którzy jednak powinni być wyborem. Duży istnieje ponad to odpowiedni podział obowiązków - ktoś musi zająć się słabszymi jednostkami, by nie przeszkadzały graczom, którzy łączą się na tych silniejszych.

Istotny jest wybór klasy postaci. Determinuje on przede każdym dostępne uzbrojenie, jednakże w wartość rozwojów oraz uczucia kupowanego w innych grach możemy odblokowywać bonusy, zwiększające swoją skuteczność w boju.

Arsenał jest wyjątkowo bogaty i bez dwóch zdań każdy znajdzie tu coś dla siebie. Strzelby, granatniki, karabin snajperskie, pistolety maszynowe, broń jasna i miotacz ognia to wyłącznie niektóre przypadki - a wszystkich zabawek używa się z równie wielką przyjemnością.

Nie wolno narzekać jeszcze na ilość lokacji. Otrzymujemy kilkanaście map, odwiedzamy między innymi ulice miasta, okolice domu w lesie, tajne laboratoria czy arktyczną placówkę badawczą. Prezentuje jest połączona z Punktem Steam, więc możemy także konkurować z grupami na mapach fanowskich.

Choć siłą rzeczy konkurencja jest powtarzalna, to nie przestaje bawić, szczególnie ze zgranym zespołem. Gdy odkładamy na falę potworów w poszczególnym miejscu, zamykamy wejścia, a wtedy z chirurgiczną wręcz precyzją pozbywamy się niemal wszystkich napastników, nim zdążą nas dosięgnąć, wysadzając większe grupki ładunkami wybuchowymi - takie elementy zazwyczaj są emocjonujące.

Właśnie tak prędko jest ale na startu. W późniejszych rundach przeważnie jest obecnie bardziej chaotycznie, szczególnie gdyby nie mamy z darmowe gry do pobrania na pc komunikacji głosowej. Chaos i zna być zawsze ekscytujący, natomiast na pewno szalenie efektowny.

Na skutku, po pozbyciu się wszystkich fal, konkurujemy z starym. Niestety, obecnie w atrakcji są tylko dwaj przeciwnicy tego typu - jeden atakuje trucizną i zna wysysać energię życiową, zaś w dodatku dysponuje potężnymi karabinami. Drugi posiada też wyrzutnię rakiet a co każdy czas wycofuje się, by regenerować zdrowie.

Starcia z bossami wymagają dużego skupienia i precyzji. Nie ważna uznać sobie na marnowanie amunicji. Trzeba czuć w słabe cele i właśnie unikać ataków. Szkoda jednak, że inni finałowy przeciwnicy nie zostali również nawet zapowiedziani.

Nieco większej skali grze nadałyby też ciekawsze talenty bohaterów. Pełne są pasywne, a zatem wpływają jedynie na wydajność czy statystyki. Przyczyniły się dodatkowe, aktywowane w trakcie zabawy zdolności ofensywne czy defensywne.

Bonusem jest sposób PvP, w którym gracze rywalizują między sobą. Sześciu wciela się w popularne postaci, a pozostali zasilają szeregi mutantów jak wybrane modele potworów. Potrafiła wówczas stanowić znakomita odskocznia, ale sterowanie monstrami nie jest za intuicyjne również na większą metę nie bawi.

Killing Floor 2 to odpowiednia polecenia, brutalna strzelanka właśnie dla miłośników kooperacji. Aczkolwiek nie oferuje zróżnicowanych celów misji, strzelanie istnieje na końcu przyjemne, że nie nudzi nawet po wielu godzinach.

Najlepsze, co mogło przydarzyć się serii Assasin's Creed to wejście tylu zmian, żeby gracz na powodu nie był taki, z czym właściwie naprawdę przechodzi do podejmowania. Origins zaskakuje, ale także uatrakcyjnia klasyczne elementy cyklu, powracające w trochę różnej formie. Gra podnosi poprzeczkę na końcu wysoko, że trudno wyobrazić sobie powrót do poprzednich części. Postęp godny docenienia.

Początek sprawy z pozoru nie dzieli się specjalnie od indywidualnych odsłon. Poznajemy rys historyczny, główny okres akcji - co w sukcesu wojny domowej w Egipcie pomiędzy Ptolemeuszem XIII i Kleopatrą obiecuje wiele. Nie potrafili się jednak spodziewać tak ogromnej genezy bohatera. Opowieść Bayeka jest sroga i smutna, oraz z czasem odwiedzamy też duży los wielu nowych osobie.

Tym zupełnie zespół scenarzystów zadbał o to, by - wzorem trzeciego Wiedźmina - opcjonalne i poboczne funkcje w ramach nagrody poruszały samą opowieścią. Warto zaznaczyć, iż w atrakcji prezentowane są mocne tematy, jak dzieciobójstwo, czy poronienia, a zatem coś, czego nie do celu spodziewamy się w przygodowej grze akcji, choć pasuje do zapoznanych realiów.

Główny materiał w naszej strukturze - likwidowania kolejnych, coraz ważniejszych dla fabuły celów - wydaje się taki tenże, jak wcześniej. Choć tym razem każda ofiara to nowatorskie przystąpienie do punktu. To aktualnie nie tylko schematyczna zmiana obszaru, kilka niezwiązanych ze sobą pracy także na brzegu ubicie wroga.

Tym razem zawsze otrzymujemy serię zadań bliższą grze RPG, odbywającą się raz ciekawą intrygą, przeciwnym razem pojedynkiem z starym niczym w God of War, a kiedy indziej misją skradankową, a nawet zwrotem akcji, który prezentuje się triumfem nowej części. Z pewnością grupę „tych niesamowitych” zapamiętamy na dość dłużej z racji niesztampowych wyglądów i ich przyczynie.

Ze względu na ten system poziomów postaci - i sugerowanych poziomów misji - momentami, by kontynuować główny wątek, musimy robić zadania dodatkowe. Twórcy zadbali o to, aby w długim Egipcie było co powodować, a każdy region rozwijał swoją indywidualną opowieść. Udało się to przeprowadzić w wszyscy - po raz ważny od Assassin's Creed 2 z zaciekawieniem poznajemy jakiś nowy wątek, bez przymuszenia z racji konieczności „levelowania” - a raczej z zdrowej chęci przeżycia przygody.

Koleje w walce można odczuć od razu. Model walki kompletnie porzuca system zależnych czasowo parowań na sprawę otwartych starć rodem Horizon czy nawet serii Dark Souls. Starcia są to mniej filmowe - więc nie zlepek animacji wychodzących z prawego Darmowe Gry do Pobrania wciskania jednego przycisku. Pojedynki potrzebują wiele koncentracji i przywracają grze dreszcz emocji. Istnieje też nieco chaotycznie, a każde starcie interesuje i zajmuje ryzykiem porażki.

Potyczki w sile wymagają orientacji w dziale, dostosowania się do rodzaju ataku i domu, parowania tarczą, i nawet odpowiedniego doboru ekwipunku. System zbierania oręża dzielącego się nie tylko stylem walki, ale także statystykami i dodatkowymi zaletami pozwala na dostosowanie zabawek do bliskich potrzeb.

By kontrolować grupy oponentów stosujemy wolniejsze bronie dwuręczne, oferujące a większy wpływ. W starciach samych możemy się do woli pojedynkować mieczami i sztyletami. Rozwijanie drzewka umiejętności poszerza wachlarz działań, zarówno w rozmiarze nowych ataków, kiedy i brania gadżetów: bomb dymnych, trujących strzałek, i nawet utylizowania usypiających strzałek dopiero po to, by oswoić dzikiego kota oraz wykorzystać go do zasadzki na kojarzących się wrogów.

Fanów skradankowego nastawienia do pozycji na pewno ucieszy fakt, że z całym zaangażowaniem potraktowano ten typ rozgrywki. Bayek w każdej chwili może przykucnąć i uciec w niedalekich zaroślach, przeprowadzić zwiad za pomocą orła, który duzi rolę drona. Najciekawszym urozmaiceniem spokojnej, zdystansowanej formy jest wprowadzenie kilku rodzajów łuków wraz z całym drzewkiem rozwoju skupionym na naukach strzeleckich.

Główny bohater może spowalniać moment w trakcie zawierania z łuku, zatruwać, podpalać i sabotować klatki z ogromnymi zwierzętami. W razie skrócenia dystansu ze spokojem poradzi sobie, dzierżąc łuk wojownika, który prezentuje się strzelaniem kilkoma pociskami naraz, albo szybkim łukiem miotającym strzały niczym automatyczny karabin. Wtedy w kolejności nie istniałoby takiej wolności leczenia i swobody improwizacji w postaciach nieplanowanych.

Orzeł Senu pozwala docenić ogrom świata. Początkowo nie zdajemy sobie rzeczy z obszarów mapy z racji sztucznego ograniczenia dostępu do różnych regionów wysokimi poziomami wyzwań i prace. Możemy jednak odbyć przygodę z biegu ptaka. Na punkt zapominamy o Bayeku i przesuwamy się orłem w miejscowość nieodkrytych dotąd krain, latając i chwaląc nie tylko różnorodność świata, jednak także zapierającą dech w piersiach rozległość. Egipt jest przeogromny - to pewność największa przestrzeń w przeszłości serii, a kładące się w wielu miejscach sekrety sprawiają, że w wszelkim poddaje się odkrywca.

Przemierzanie ruin, katakumb i grobowców (nawet obecnych w piramidach) jest niestandardowe i wygląda raczej faktyczne zwiedzanie pozostałości po przodkach, i nie misternie zaprojektowanego przez twórców labiryntu. System losowych przedmiotów po otwarciu skrzyń ze skarbami jedyny w sobie zachęca do odkrywania, oraz ponadto jeszcze natrafiamy na ciekawe wpisy dotyczące mitologii i sprawy z czasów przed naszą erą. Tak i powiedzmy sobie szczerze - wspięcie się na wierzch ogromnej piramidy i zjechanie po niej niczym z licznej zjeżdżalni to przedmiot, czego nigdzie indziej nie doświadczymy.

Wraz z otwartym światem pojawia się ryzyko błędów zachowań postaci, animacji albo i niespodziewanych usterek. Testowana wersja na konsoli Xbox One nie generowała jednak irytujących bugów. Tylko raz między przerywnikami filmowymi gra wyłączyła się kompletnie, a kiedy indziej bohater stanął w trakcie przeskakiwania nad przeszkodą (co oddało się naprawić przez szybką podróż).

Dają się klasyczne sytuacje, gdzie rydwan taranuje przechodniów, czy człowiek bez sensu wpada na ścianę, tylko także rzeczywiście nie jest ostatniego zbyt dużo w morzu relacji zachodzących pomiędzy dzikimi zwierzętami, niezależnymi bohaterami i schodzącymi po Nilu statkami. Ten świat tętni życiem, a ciąg dnia i nocy wydaje się autentyczny prawie gdy w Wiedźminie 3.

Mniejsze, warte wspomnienia odmiany to między nowymi możliwość wyboru poziomu trudności, przez co jakiś przystosowuje grę do osobistych potrzeb. Dostępny rynek mikrotransakcji jest wyłącznie nieszkodliwy, gdyż mina kilkoma fikuśnie wyglądającymi elementami sprzętu nie oferuje nic, czego byśmy nie znaleźli zazwyczaj w trakcie rozgrywki. Potrzebny istnieje jeszcze subtelny wkład innych graczy, którzy mogą publikować usunięcia z trybu fotograficznego na mapie. Gdy zginą, ich grona mogą wylądować w bliskim świecie, jako element startowy szybkiej misji z pomszczeniem obcego asasyna.

Od każdego czasu Assassin's Creed stanowiło kłopot z przykuciem na dłużej do ekranu. Origins rezygnuje z kilkoro angażującym światem, nijaką akcją i nużącym modelem walki. Twórcy rozwinęli lub zupełnie przeprojektowali każdy aspekt rozgrywki. Po blisko 50 godzinach zabawy wciąż jesteśmy poczucie, że stało nam dużo do odkrycia - i z ogromną radością zwiedzimy wszystkie zakątki egipskiej pustyni. Nie mocna było wymarzyć sobie lepszego powrotu do świata ukrytych ostrzy.